به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فرارو، مطابق اصل یکصد و بیست و سوم (۱۲۳) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، «قانون مالیات بر سوداگری و سفته بازی» مصوب ۸/۴/۱۴۰۴ مجلس شورای اسلامی توسط رئیس‌جمهور، مسعود پزشکیان، ابلاغ رسمی شد و اجرای آن از ۶ ماه بعد یعنی حدود بهمن ۱۴۰۴ آغاز می‌شود.
با ابلاغ این قانون، سود حاصل از معاملات سرمایه‌گذاران فعال در بازار ارز‌های دیجیتال نه‌تنها مشمول مالیات خواهد شد، بلکه نرخ این مالیات در صورت نوسان‌گیری کوتاه‌مدت می‌تواند به مرز ۴۰ درصد برسد. این تصمیم دولت با هدف مهار سوداگری و هدایت سرمایه‌ها به سمت فعالیت‌های مولد اتخاذ شده، اما پرسش جدی فعالان رمزارز این است: مالیات دقیقاً چگونه محاسبه و وصول می‌شود.
جزئیات قانون و نرخ‌های مالیات بر رمزارز
بر اساس متن قانون، رمزارز‌ها در کنار طلا، خودرو و مسکن در دسته «اموال منقول» تعریف شده‌اند. مالیات بر اساس سود خالص معامله تعیین می‌شود، نه کل مبلغ تراکنش. همچنین نرخ مالیات پلکانی است: برای دارایی‌هایی که کمتر از یک سال نگهداری شوند، بین ۲۰ تا ۴۰ درصد مالیات تعلق می‌گیرد. اگر مدت نگهداری بین یک تا دو سال باشد، نرخ کاهش می‌یابد. دارایی‌هایی که بیش از دو سال در اختیار فرد باشند، معاف از مالیات معاف خواهند بود.
هنوز میزان دقیق مالیات برای بازه یک تا دو سال در متن قانون به طور مستقیم ذکر نشده و باید در آیین‌نامه‌های وزارت اقتصاد روشن شود. برخی گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که ۱۰ تا ۲۰ درصد خواهد بود.
ساز و کار دریافت مالیات بر رمزارز
بزرگ‌ترین سوءبرداشت میان کاربران این است که صرافی‌ها قرار است مستقیم از حساب مشتریان مالیات کسر کنند. در واقع چنین نیست. طبق سازوکار تعیین‌شده، سازمان امور مالیاتی مکلف است سامانه‌ای ملی برای رهگیری معاملات ایجاد کند. صرافی‌های داخلی وظیفه خواهند داشت اطلاعات تراکنش‌های کاربران را به این سامانه ارسال کنند.
سپس سازمان امور مالیاتی در پایان سال مالی، سود خالص هر فرد را محاسبه و قبض مالیاتی صادر می‌کند؛ بنابراین مالیات به شکل مستقیم از حساب کاربر در صرافی برداشت نمی‌شود، بلکه مانند سایر مالیات‌ها فرد موظف به پرداخت آن به حساب دولت است.
برای کسانی که دارایی‌های خود را در صرافی‌های خارجی جابه‌جا می‌کنند نیز قانون‌گذار پیش‌بینی کرده که اطلاعات تراکنش‌ها از طریق گزارش‌گیری بانکی و رصد نقل‌و‌انتقالات ریالی شناسایی شود.
تاثیر مالیات بر سوداگری در قیمت دلار
تحلیلگران اقتصادی معتقدند این قانون مالیات بر سوداگری جذابیت نوسان‌گیری کوتاه‌مدت را کاهش خواهد داد، زیرا بخش بزرگی از سود احتمالی باید به مالیات اختصاص یابد.
در مقابل، استراتژی‌های بلندمدت جذاب‌تر می‌شوند، چرا که نگهداری بیش از دو سال عملاً معافیت کامل به همراه دارد. به این ترتیب، معاملات سفته‌بازانه و نوسان‌گیری در بازار تتر و سایر استیبل‌کوین‌ها محدود شده و اثر مستقیم آن بر رشد قیمت دلار کاهش می‌یابد، و فضای آربیتراژ و نوسان‌گیری کوتاه‌مدت در بازار ایران جمع می‌شود.
بده‌بستان دولت و معامله‌گران رمزارز
دولت‌ها در بسیاری از کشور‌ها برای معاملات ارز‌های دیجیتال مالیات تعیین کرده‌اند، اما در مقابل مکانیسم‌های حمایتی نیز ایجاد کرده‌اند.
در ایالات متحده، آلمان و بریتانیا، معامله‌گران می‌توانند زیان خود را با سود تهاتر کنند؛ به این معنا که اگر در یک سال از معامله‌ای سود و از معامله‌ای دیگر زیان کرده باشند، فقط بر مجموع سود خالص سالانه (پس از کسر زیان) مالیات می‌پردازند. در آلمان نیز اگر رمزارز بیش از یک سال نگهداری شود، کاملاً معاف از مالیات است.
